BİR CEZA SAHASI OLARAK EDEBİYAT
İnsan kendini oyunlarla açık eder biraz da. Oynadığımız her oyunda derinde kalmış göstermediğimiz bir yanımız su yüzüne çıkar. Bu oyunların içinde futbolun özel bir yeri var. İnsan hallerini açık eden bir turnusol kâğıdı futbol. Eski Yunan’da tiyatronun üstlendiği katharsis görevini üstlenmiş. Tribünleri dolduran seyirciler için stadyum belki de büyütülmüş bir sahneden başka bir şey değil. Tuğba Ekiz’in “Cazgır” kitabındaki yirmi sayfalık “Ofsayt” denemesinde işaret ettiği gibi, “Seyircinin istediği maç izlemek falan değil, mutsuzluğunu dillendirmek.”
“Ahlak ve insanın yükümlülükleri hakkında güvenebileceğim ne biliyorsam onu futbola borçluyum. Top hiçbir zaman beklediğim köşeden gelmedi,” diyordu Camus üniversite takımının kalecisi olduğu günlerde. Çünkü futbolcular arasında en iyi gözlemi kaleci yapacaktır. Hakemin dahi gözünden kaçan resimleri estetik bir uçuşla yakalayabilirdi kaleciler. Pas vermedeki dayanışma ruhunun, rakibe çelme takmadaki yöntem çirkinliğinin, sakatlanan bir futbolcunun acısını paylaşmanın insani hazzının, ceza sahasının kışkırtıcı ve dizginleyici atmosferinin tanığıydı o.
İnsan neredeyse edebiyat da orada yerini alıyor. “Suç ve Ceza”, “Monte Kristo Kontu” ve “Satranç” ceza sahaları arasında yer alamaz mı edebiyatın? “Şato”, “Kale” ve “ Demian” insanın kendini savunmaya çalıştığı kalelerden sayılamaz mı? Futbolcuların sahadaki rolleriyle insanın hayattaki rolleri arasında benzerlikler yakalamak zor değil. Yeter ki göz ve kulak kesilsin seyirci. “Goool!” diye ayağa fırlasa da coşkuyla, stadyumdan ayrılırken bir hüzün parçasını evine taşısın.
Elli ikinci sayımızın dosya konusunu “Edebiyat ve Futbol” olarak belirledik. Birbirinden zengin metinlerle örülen dosyamızda, Semih Albayrak “Futbol ve Düş”; Ercan Yılmaz “Futbolun Şiiri”; Ertuğrul Aydın “Futbolu Edebiyat Penceresinden Okumak”; Serhat Demirel “Futbolun Kalem Efendisi: İslam Çupi”; Nadir Aşçı “Futbol Edebiyatın Nesi Olur”; Murat Batmankaya “Aslan Cim Bom Kaptanını Niçin Unuttu”; Ünal Çelik “Endüstriyel Değil Romantik Futbolu Seviyoruz”; İsmail Aydın “Total Portakal”; Oğuz Şenses “Hayatımı Anlatsam Futbol Maçı Olurdu”; Mesut Barış Övün “Edebiyat ve Futbola Dair Sahaya Gelişigüzel Sürülmüş Bir İlk 11”; Serhat Demirel “Hazdan Metafora, Futboldan Edebiyata” ve Oğuzhan Kaplan “Tribünler Anlatır” başlıklı yazılarını okurlarımızla paylaştılar.
Karabatak günümüzün saklı hazinelerinden biriyle eşsiz bir röportaj gerçekleştirdi. Ülkemizde dil çalışmaları denince akla gelen en önemli isimlerden biri olan kıymetli Mustafa S. Kaçalin Hocamız “Mecazların Ölümünü Yaşıyoruz” diyerek dile ve tarihe dair değerli birikimlerini paylaştı. Röportajı Rahşan Tekşen gerçekleştirdi. Projektör sayfalarımızın bu ayki konuğu ise öykücü Aziza Rüya oldu.
Bu sayının şairleri Hüseyin Akın, Adem Yazıcı, Şafak Çelik, Hasan Akay, Ayşe Sevim, Cengizhan Orakçı, Faysal Soysal, Ahmet Akarsu, Ali Seyyah, Bahaddin Tuncer, Betül Aksakal, Filiz Geç, Muhammed Enis Özel, Osman Bulut, Sare Öztürk, Sevgi Yerlioğlu ve Yasemin Zengin. Öykücüleri ise Emre Şahin, Selman Nuriler, Fatih Namlı, Zeynep Kaplantaş, Mustafa Uçurum ve Hilal Karaman.
Hasan Akay, Ali Ömer Akbulut ve Faysal Soysal bu sayının denemecileri. Eleştiri sayfalarımızda ise iki üstadı görüyoruz: D. Mehmet Doğan ve Ömer Lekesiz. Gezi bölümümüzde Hande Topbaş ve Engin Ömeroğlu imzaları var. Poetika sayfalarımızı ise Hasan Akay ve Ali Ömer Akbulut zenginleştirdi.
Ve elbette olmazsa olmaz dostlarımız İsmail Irmacık, Derya Özer, M. S. Topbaş, Ertan Ayhan Sertöz, Sedat Gever, Ayşe Ural ve Sabahattin Kayış okurlarımızı bu sayıda da selamladı.
Karabatak, elli ikinci kez havalandı.